To tak można do każdego filmu podejść, bo przecież mało który film coś tak naprawdę odkrywa nowego. Ale sztuka z intelektualnego punktu widzenia nie polega na odkrywaniu nowego, ale raczej przekazywaniu już znanych prawd za pomocą nowych środków wyrazu, po to by ciągle przypominać o pewnych ważnych sprawach, ideach, o których ludzie ciągle zapominają pogrążeni w codziennych obowiązkach. Co z tego, że to wszystko było, skoro ludzie się nad tym nie zastanawiają albo już dawno przestali. A Fargo przypomina, ile zależy w naszym życiu od przypadku i zmusza do krytycznej analizy naszego życia. A robi to za pomocą środków nowatorskich, gdyż żaden dotychczas thriller nie tworzył z dzieła przypadku głównego tematu okalającego zarówno pozytywnych jak i negatywnych bohaterów.

Może film nie zrobił na mnie takiego wrażenia, gdyż wcześniej oglądałem "To nie jest kraj dla starych ludzi". Moim zdaniem oba filmy są podobne, mimo, że na fabuła przebiega zupełnie inaczej.

Oba filmy są świetne, ale Fargo zdecydowanie bardziej prawdziwie straszny i lepszy!

W TNJKDSL jest przedstawiona historia prawie profesjonalna tzn. narkotyki, pieniądze, zabójca, drobny złodziejaszek, ofiary i nieustępliwy glina. To prawdziwe kino akcji i opowieść jakich wiele. Mistrzowska gra nadaje mu jednak wyjątkowość.

W Fargo historia jest pokazana jakby z pogranicza rzeczywistości.
Akcja odbywa się w prawie nierealnym świecie, gdzie mieszkają sami idioci.
Wszyscy bohaterowie są jakby upośledzeni i nawet policjantka ma swoje hop-siup nie wspominając jej męża, kolegi z dawnych lat, jej współpracowników i całej reszty . . .
Teść, żona - to wszystko jacyś chorzy ludzie, jakby z pijanego filmu o własnych fanaberiach.
Sam mąż ofiary jest niczym gamoń z zerówki, który ołówkiem i gumką zamazuje i jakby przeprawia oceny w dzienniku
licząc w swej naiwności, że oczywiście nikt się niczego nie domyśli, bo plan i wykonanie jest genialne!
Szajka bandycka to już w ogóle inna bajka.

I to czyni Fargo właśnie takim niezwykłym obrazem, obnaża ludzką głupotę i pogoń za pieniądzem oraz, co nie jest pewnie dla wszystkich takie jasne, ukazuje społeczeństwo amerykańskie we WŁAŚCIWYM świetle!

Z resztą u nas niewiele lepiej żeby nie powiedzieć, że czasami gorzej.

To nie jest pogranicze tylko jądro szarej, smutnej, suchej rzeczywistości. Zapyziała dziura na prowincji, najzwyczajniejsi bohaterowie, ludzie ze swymi ułomnościami i wrodzoną naiwnością, zbytnym zaufaniem we własny spryt i okłamywaniu samego siebie. Przyziemność, szczerość, brzydota (w tym filmie nie ma praktycznie pięknych kobiet z "żurnali", nie ma makijażu, gospodyni domowa siedzi w tym swym dresiku przed pudłem i dzierga szaliczek) i silnie zaznaczony element przypadku.

No i oczywiście "psychologia codzienności".

Dokładnie tak.
Polecam serial http://www.filmweb.pl/serial/Fargo-2014-688850 jest równie wyj*** w kosmos.
Bardzo, bardzo fajnie się zapowiada.
Oglądałem trzy pierwsze odcinki i jest nieźle, straszna abstrakcja znana z filmu, może nawet większa.